www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Koko Malacana

-Niech zgadnę...Masz dzisiaj pecha?-Zapytała Ko wchodząc po wrzeszczącej chaty.Przywitała wszystkich,pomogła Megan wstać i podniosła z ziemi butelkę bez etykiety na której się poślizgnęła.Otworzyła ją,powąchała i skrzywiła się.-Raz kozie śmierć!-Powiedziała i wypiła pół jej zawatrości.Kaszlnęła i ponownie się skrzywiła-Nie potrafię tego zidentyfikować-Dodała nie przestając się krzywić.-Ktoś chcę?-Zapytała

Megan Rassel

-Chyba spasuję-Powiedziała do dziewczyny-A co do pecha...Tak.-Dodała i zaczęła szukać wzrokiem bezpiecznego miejsca.

Koko Malacana

-Nie uda ci się.-Powiedziała Koko jakby czytała jej w myślach.-Już szukałam.-Dodała i wyczarowała krzesła dla każdego z nich.-Coś do picia?-Zapytała,i na kolanach każdego pojawił się marchewkowo-pomarańczowo-malinowy soczek dla dzieci.Gdy spojrzeli an nią jak na wariatkę powiedziała.-Dziś jest międzynarodowy dzień bez picia.-Uśmiechnęła się.

Jared Leto

W tej samej chwili do chaty wszedł Leto.
- hej wszystkim - przywitał się.
Po chwili wyjął spod kurtki butelkę whisky i wypił kilka łyków.
Usiadł pod ścianą (ponieważ nie było dla niego krzesełka, a nie chciało mu się wyjmować z kieszeni różdżki)

Koko Malacana

-Leto!Jest miedzynarodowy dzień bez picia!Siadaj,i trzymaj soczek!-Powiedziała.Nagle w dłoni Leto zamiast pojawił się soczek truskawkowy.-Do dna...-Zaśmiała się i wypiła cały napój.Rzuciła za siebie.Wyciągnęła różdżkę i zamieniła kartonik na pustą butelke po piwie.Zamknęłą oczy.-Nie wytrzymam!Załozyłam się z Marii,że wytrzymam bez picia!Nie dam rady!-Krzyknęła.

Jared Leto

- wiedziałem, że nie wytrzymasz - zaśmiał się wracając do picia swojej whisky - a tak w ogóle, to co was tu tak dużo? świętujecie coś, czy jak? - zapytał

Koko Malacana

-Nic.Zupełnie nic.-Powiedziała Ko-Leto...Nie chce mi się wstawać.Podasz mi coś?Cokolwiek!-Zapytała.

Jared Leto

- Jasne - odpowiedział od razu, podchodząc do dziewczyny. Złapał ją za ręce i pomógł wstać.
Ledwie tylko ją puścił, ona zaczęła się niebezpiecznie chwiać na nogach.
- Może jednak cię trochę potrzymam? Dopóki nie przejaśni ci się troche w głowie - zaproponował

Koko Malacana

-Dziękuje,ale chodziło mi o podanie jakiegoś...sykwitnego trunku?-Zapytała sama siebie.Spojrzała na Leto.-Widzisz?Opowiedam bzdury!Tak nie może być!

Jared Leto

- Wiem. Ale nie mogę pozwolić, żebyś tylko siedziała, piła. Bo zaraz nam zaczniesz tu zamulać. Musisz się trochę rozruszać - zaśmiał się.

Koko Malacana

-Oh...To miłe z waszej strony,że się o mnie troszczycie,ale...Leto z łaski swojej...Puść mnie.-Powiedziała i odtrąciła ręke chłopaka.-Naprawde dziękuję,ale moi rodzice i Marii nie żyją.Nie wiem kiedy umre,ale wiem,że to się stanie.Bo zostałam sama.Jestem w ciąży-Dodała podchodząc do najbardziej odległej ściany a wracając spowrotem na krzesło.Potknęła się na jednej butelce,i jakiś mały flakonik wypadł jej z kieszeni roztrzaskując się z hałasem tworząc głęboko czarny kłębek dymu i wypalając w butelce,podłodze oraz w tym co było pod podłogą dziure. -Teraz to na pewno wiem,że umre.Więc,panie Leto,jeśli chcesz być mi zastępczym ojcem,co bardzo by mi odpowiadało bo nie mogłam znaleźć nikogo lepszego...-Zamknęła oczy-To nie ma sprawy.Tylko daj mi się napić.

Natasza Rostow

Do wrzeszczącej chaty weszła Nasza.
- Cześć wszystkim ! - rzuciła na przywitanie - Zauważyłam, że nie ma was w szkole, to od razu domyśliłam się, że jesteście tutaj.

Usiadła koło prawie zasypiającej Krukonki:
- Hej Ami. Pobudka. Nie zasypiaj...A tak w ogóle to jak ja was wszystkich już dawno nie widziałam...

Koko Malacana

(Megan,Amy,Natasza i Esai.Już byłaś we wrzeszczącej chacie.)

Esai Morales

Esai podniósł głowę, żeby zobaczyć, czy ktoś do nich doszedł, albo ubył.
Zauważył Nasze, która widocznie dopiero co przyszła (dobra, już powiedzmy, że cię nie było).
Podniósł się z ziemi, na której już od dłuższego czasu pogrążał się w marzeniach, po czym usiadł koło Gryfonki.
- Siema, panno Rostow. Co u Ciebie? I w ogóle, co z twoim bratem. Już dawno go nie widziałem.

Natasza Rostow

- Pewnie gdzieś się wałęsa ze znajomymi. Ja też go raczej rzadko widuję - wzruszyła ramionami - Tym lepiej, bo juz mnie zaczynał trochę wkurzać. Cały czas mnie kontrolował, mówił co powinnam robić, a czego nie - zaśmiała się - Zachowuje się jak ojciec, a nie jak brat.