www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Jason Scott Lee

- A myślisz, że mi nie? A słyszałeś, że Pani Hooch nie chce przyjąć do drużyny Jareda? Nie trudno domyśleć się dlaczego...Chociaż, trochę ją rozumiem. Może boi się, że stanie mu się coś podczas meczu.
Skończył mówić i również zajął się jedzeniem. Nagle przypomniał sobie że za nimi stoi Lily.
- Sory, zapomniałem o Tobie. Chcesz się przysiąść? - zapytał

Olivia Parenteau

Usiadła na rogu stołu nakładając sobie parówki i grzanki ze sporej, srebrnej tacy. Znów wyglądała promiennie, nie zważała na wydarzenia tego dnia. Na twarz powrócił śliczny uśmiech. Dyskutowała z pulchniutką gryfonką na temat magicznych szamponów.

Robbie Nixon

Wszedł do Wielkiej Sali nieco głodny, słyszał mruczenie własnego żołądka. Przed sobą zobaczył jednak najpiękniejszy obrazek jaki kiedykolwiek ukazał mu się przed oczami. Cudowna blondynka z idealnymi lokami nakładała na swój talerz jedzenie. Miała hipnotyzująco różowe, błyszczące usta i idealnie białe zęby. I wtedy spojrzała na niego po raz pierwszy.

Olivia Parenteau

Rozbawiło ją spłoszone spojrzenie chłopaka ze stołu ślizgonów. Kiedy mu się przyjrzała, zauważyła, że jest bardzo przystojny. I miał takie mądre oczy... Podeszła rozbawiona:
- Cześć, jestem Olivia, Gryfonka. - podała mu pachnącą lawendą rękę.

Robbie Nixon

- Nie rozmawiaj z tą szlamą. Nie zasługuje, żeby się tutaj uczyć. - usłyszał głos jakiegoś nastolatka z przerwą między jedynkami. Zignorował go.
- Robbie Nixon, cześć, czy to prawda, że nie jesteś czystej krwi?- zapytał z przekąsem.

Olivia Parenteau

- A czy to ma znaczenie? Ma?! Więc... Odezwij się jak dojrzejesz, śmieciu. Nie zasługujesz dzisiaj na moją uwagę. - zdenerwowana odeszła od chłopaka. Jak zwykle miała do nich czuja. Jej radar pokazywał tylko najgorszych, lamerskich, napalonych na jej cycki tępaków.

Robbie Nixon

Chwycił swoją boginię za nadgarstek.
- Po pierwsze: nigdy nie nazywaj MNIE śmieciem. Po drugie: uważaj na siebie od dziś, bo nigdy nie wiesz, co może ci się za chwilę stać, kto może cię zaatakować. I po trzecie: nigdy już nie dam ci spokoju.- uśmiechnął się do niej zalotnie.
Dziewczyna wyrwała dłoń i wściekła kopnęła go w krocze. Usłyszał pojedyncze brawa kierowane w jej stronę, ale teraz go to nie interesowało. Ani potworny ból, ani publiczne upokorzenie. Przed oczami widział tylko jedną, jedyną dziewczynę: OLIVIĘ.

Agnes Fothsperght

- Eee... Nic ci się nie stało ?- zapytała nauczycielka widząc trochę źle wyglądającego ślizgona.

Fumiko Kanesaka

Fumiko cicho weszła do WS i zajęła miejsce przy jednym z długich stołów pod ścianą. Gdzieś po drugiej stronie pomieszczenia jakaś blondyna nokautowała jakiegoś kolesia z jakichś nieokreślonych powodów. To nie miało znaczenia. Dziewczyna wyciągnęła na stole ręce i oparła na nich głowę. Rude włosy rozłożyły się na ramionach tak, że zupełnie nie było widać jej twarzy. Prawie zasypiała, gdy nagle...

Sandrine Holt

...do stołu podeszła S.
Usiadła i sięgnęła po naleśniki z jabłkami. Zaczęła powoli jeść. Zachwywała się jakby nie widziała, że ktokolwiek jest w WS.
Nagle po policzkach popłynęły jej łzy...

Lynn Wingfield

- Holt! - od wejścia krzyknęła Lynn, przyciągając uwagę kilku uczniów. Podeszła do Sandrine i już miała atakować ją werbalnie, kiedy zauważyła, że dziewczyna płacze. Trochę się zmieszała. - Ja eee... chciałam z tobą porozmawiać.
Usiadła obok dziewczyny i spojrzała na nią uważnie. Co jak co, ale nie da się na kogoś wkurzać, kiedy ten ktoś płacze.

Sandrine Holt

S. szybko wytarła łzy. Nie dała po sobie poznać, że jest przybita.
- O czym chciałaś porozmawiać? - zapytała

Lynn Wingfield

- O twojej wczorajszej kłótni z moją siostrą. - Widząc, że dziewczyna lekko się spięła, dodała. - A raczej o jej korzeniach. Nie chciałabym mieć z tobą jakiegokolwiek konfliktu, ani nie chciałabym, żeby było tak w przypadku Joan. Myślę, że wiesz, że w sumie każdy w tej sprawie jest winny.
Położyła dziewczynie przyjacielsko rękę na ramieniu, okazując, że nie ma żadnych złych zamiarów.
- Myślę też, że Esai naprawdę cię lubi. Tylko trochę źle się do tego zabrałaś...

Sandrine Holt

- Ja też nie chcę mieć z wami żadnych spięć. Po prostu mnie wczoraj poniosło. Przepraszam. Od dzisiaj będę się zachowywać tak jak przystało na prefekta. Koniec z moimi wariacjami. Od dziś będę "normalna". - powiedziała.

Lynn Wingfield

Uśmiechnęła się.
- No to wszystko dobrze. - wzięła sobie tosta, wstając od stołu. - Wybacz, teraz muszę znaleźć Joan i pochować wszystkie noże.
Odeszła kilka metrów, po czym odwróciła się jeszcze raz.
- I hej... nie martw się. Wszystko się ułoży.
Puściła jej oko i wybiegła z sali, taranując kilku młodych gryfonów po drodze.