www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Joan Wingfield

Jo odwróciła się zaskoczona i spojrzała na chłopaka.
- Um...
Zmarszczyła brwi. Nie poddasz się, co? pomyślała.
- Jako przyjaciółka czy partnerka? - zapytała unosząc brwi.

Esai Morales

- Jako przyjaciółka, oczywiście - odpowiedział szybko

Joan Wingfield

Uśmiechnęła się delikatnie.
- W takim razie czemu nie? - zapytała - a jak Jason będzie miał coś przeciwko... cóż, element, który można wyciąć - powiedziała z figlarnym błyskiem w oku.

Esai Morales

- Zgadzam się. Jesteś boska - pocałował ją w policzek - To spotkajmy się o 17 już w gabinecie psora. - powiedział i wyszedł z sowiarni

Maraya Yens

Nagle do sowiarni weszła Maraya aby Nakarmić swoją sowa Kanishe.Gdy już ją nakarmiła wysłała list do rodziców i przysiadła na ziemi patrząc za okno

Lynn Wingfield

Lynn wyszła na wieżę i zwyczajowo oparła się o murek. Spojrzała w dal, na zachodzące nad lasem słońce. Ogarnął ją dosyć nostalgiczny nastrój. Wtedy...

Juliette Goodwin

... Julie podeszła do niej po cichutku, starając się nie zwrócić na siebie uwagi. Objęła ją obiema rękoma od tyłu w pasie i, wspinając się na palce, szepnęła jej do ucha.
- Hej, Kochanie.

Lynn Wingfield

Zaskoczona szybko odwróciła się o 180 stopni. Spojrzała na dziewczynę przed sobą i nie mogła opanować uśmiechu.
- Julie! - objęła dziewczynę, unosząc ją na kilkanaście centymetrów w górę, po czym namiętnie pocałowała. Postawiła dziewczynę na ziemi i spojrzała jej prosto w oczy, kładąc jej rękę na policzku. - Stęskniłam się za tobą. Strasznie długo cię nie było.

Juliette Goodwin

Uśmiechnęła się, lekko zmieszana tym wybuchem czułości.
- Rodzina mnie przetrzymała. - zauważyła delikatny cień smutku w oczach starszej dziewczyny. - Hej, chyba nie myślałaś, że cię zostawię?
Sięgnęła ręką w górę i założyła Lynn włosy za ucho.
- Smileeee pwees...

Lynn Wingfield

Roześmiała się głośno z miny Julie, po czym przyciągnęła ją do siebie, mówiąc jej coś na ucho. Julie zarumieniła się i lekko klepnęła ją w ramię, z udawaną złością.
- Chodź. - powiedziała, obejmując rozkojarzoną Julie ramieniem i prowadząc ją w kierunku schodów do zamku. - Robi się zimno.
Zniknęły w drzwiach na klatkę schodową, zostawiając wieżę pustą.

Malwa

Dyrektorka weszła do sowiarni. Od razu podleciała do niej jej ciemno brązowa sowa. Malwa przywiązała jej do nóżki list i wypuściła przez okno. Patrzyła za nią, aż ta w końcu zniknęła za chmurami.
Dyrka już miała wychodzić, kiedy spotkała...

Joan Wingfield

Joan weszła na wieżę, stając w cieniu i opierając się o murek. Ręce miała zaciśnięte w pięści i lekko jej drżały. Co jakiś czas wycierała usta. Wzrok miała wbity gdzieś w przestrzeń i gdyby jakiś ptak przeleciał w zasięgu jej wzroku, natychmiast padłby trupem.

Lynn Wingfield

Weszła po cichu, niezauważona przez siostrę. Wiedziała, że to chyba najgłupsze, co może teraz zrobić, szczególnie w wysoko położonym miejscu jak wieża, ale musiała ją przeprosić, bo nie dałaby sobie spokoju.
- J-joan... - zaczęła, lekko się trzęsąc. - Prze, ja, nie chciałam, boże, przepraszam, Joan...
Jąkając się i pieprząc od rzeczy czekała na reakcję siostry.

Joan Wingfield

- Idź. Stąd. - wycedziła - idź stąd, bo nie ręczę za siebie.
Mówiąc to lekko zmrużyła oczy, jednak się nie odwróciła.

Lynn Wingfield

Ton jej siostry lekko ją przeraził, ale jednak nie poszła.
- Joan, nie wiem, co we mnie wstąpiło. - jęknęła, błagalnym tonem. - Proszę... nie denerwuj się na mnie.
Podeszła kilka kroków bliżej.