www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Fumiko Kanesaka

-Tak, tak - Fumiko pokiwała głową usilnie starając się zachować powagę

Lynn Wingfield

Roześmiała się, powodując wybuch śmiechu także u Fumiko. Joan tylko spojrzała na nie z politowaniem.
- Od tego całego gadania... - wysapała, ocierając łzy. - ... to zgłodniałam. Ciekawe, zważając na fakt, że jestem wegetarianką, nie?
Dalej lekko chichocząc sięgnęła do szuflady i wyjęła z niej domowej roboty ciasteczka.
- Poczęstujecie się?

Fumiko Kanesaka

-Błagam, tylko nie mów, że ty je zrobiłaś - wydusziła Fumiko pomiędzy kolejnymi salwami śmiechu - Nie wiem czy mój brzuch by to wytrzymał

Joan Wingfield

- Och, a zastanawiałam się gdzie się podział ten martwy słowik z parapetu - mruknęła sarkastycznie Joan - już prędzej bym stawiała, że to Melkor zgłodniał, a nie ty.
Olbrzymi kot, słysząc swoje imię, wstał ze swojego posłania i wskoczył na łóżko dziewczyny.

Lynn Wingfield

Lynn ocknęła się, leżąc na swoim łóżku. Zauważyła, że leży ubrana w samą bieliznę i koszulę od mundurka, co oznaczało, że ktoś musiał się nią zająć. Łeb nawalał ją jak cholera, do tego nie mogła się wyzbyć uczucia ucisku w klatce piersiowej. Chcąc udać się do łazienki w celu opróżnienia pęcherza, gwałtownie usiadła na łóżku. Natychmiast przechyliła się na bok i zwymiotowała na podłogę, jednocześnie zanosząc się kaszlem. Z przerażeniem stwierdziła, że wymiociny mają nieprzyjemnie czerwone zabarwienie, a każde kaszlnięcie powoduje rozbryzg małych kropelek krwi. Spróbowała wstać, jednak jej nogi nie były w stanie utrzymać jej ciężaru, posyłając ją na podłogę. Z trudem, dysząc, jakby właśnie przebiegła 40 km i wciąż kaszląc, doczołgała się do dywanu i ułożyła na nim w pozycji embrionalnej.
- Gdzie są ludzie, kiedy ich potrzebuję? - wychrypiała, starając się siebie rozśmieszyć. Bez skutku.

Ashton Glentworth

Ash z rozmachem otworzyła drzwi do dormitorium.
- Hej Pię-... - zauważyła, w jakim miejscu u w jakim wyraźnie stanie znajdowała się Lynn. Natychmiast do niej podbiegła, lekko unosząc ją z podłogi. - Boże, Lynn, Skarbie, co ci się stało?
Zauważyła "bałagan", który Lynn musiała zrobić wstając. Machnęła różdżką, czyszcząc podłogę.

Lynn Wingfield

Spojrzała ledwo przytomnym wzrokiem na dziewczynie.
- Aaaash... - wychrypiała, starając się unieść rękę do jej twarzy. Znowu zrobiło jej się niedobrze. - Łazienka...
Objęła ją rękoma wokół szyi, starając się nie upaść na podłogę.

Ashton Glentworth

Podniosła dziewczynę z podłogi i szybkim krokiem przemieściła się do łazienki. Postawiła Lynn na podłodze, pomagając jej się utrzymać w jako-takim pionie. Dziewczyna zakaszlała kilka razy, po czym nachyliła się do toalety, wymiotując.
- Wiesz, ja się nie znam. - powiedziała w miarę cicho, głaszcząc ją po plecach. - Ale wydaje mi się, że to coś poważnego... może powinnam cię zanieść do Skrzydła Szpitalnego?
Pomogła jej znowu wstać, podprowadzając do umywalki.

Lynn Wingfield

Oparła się o umywalkę i Ash, odkręcając wodę i płucząc usta i twarz. Po chwili odetchnęła głęboko, zanosząc się w efekcie kolejną falą kaszlu.
- Nie, lepiej nie. - wydyszała. - Wiesz... trochę wzięłam poprzedniej nocy.
Spłukała wodę w toalecie, po czym postanowiła skorzystać z niej prawowicie, mając przy okazji nadzieję, że Ash zrozumie, o co jej chodziło.

Marianna Wineqhouse

Mari weszła do dormitorium żeby pogadać z ....

Ashton Glentworth

Spojrzała na dziewczynę ze zrozumieniem.
- Nieważne, Lynn... - westchnęła. - To wygląda jak zapalenie płuc lub coś w tym stylu. Jak się ktoś tym nie zajmie, to może się skończyć nieciekawie.
Kiedy dziewczyna skończyła 'korzystać', pomogła jej wstać, biorąc ją w ramiona i wychodząc z łazienki. Kiedy weszły z powrotem do dormitiorium, była tam jakaś dziewczyna.
- O, cześć. - powiedziała Ash do nowej, patrząc niepewnie na Lynn.

Lynn Wingfield

Odwzajemniła spojrzenie Ash, zwracając się do blondynki.
- Eee... jesteś tu nowa? - pod koniec załamał jej się głos i zakaszlała. Położyła sobie rękę na klatce piersiowej, oddychając ciężko. - Ash... może jednak zanieś mnie do tego Szpitala...
Oparła głowę na jej ramieniu, powstrzymując łzy bólu.

Ashton Glentworth

Posłała jej pocieszający uśmiech.
- Może następnym razem. - zwróciła się do nowej dziewczyny. Mając Lynn nadal w ramionach, podeszła do drzwi, otwierając je nogą i wyszła z dormitorium, po czym szybko opuściła dom Slytherinu, kierując się w stronę Skrzydła Szpitalnego.

Marianna Wineqhouse

Tak jestem tu nowa. - powiedziała Mari do Lynn. Nic Ci nie jest????- zapytała Lynn

Carmen Hale

Carmen i Bella weszły bezszelestnie do PW Ślizgonów i widząc roztańczoną gromadkę szerokim łukiem ją ominęły. Powoli wkradły się do dormitorium i usadowiwszy się na wolnych łóżkach westchnęły.
- Ile masz lat?- spytała Hale Belli zdejmując przemoczony płaszcz. Palcami rozczesała włosy i z uwagą śledziła ponury wystrój sypialni.