www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Malwa

(Yhm....zacznę lekcję wcześniej, ponieważ o 18 mnie niestety nie będzie)

LEKCJA I

Dyrektorka weszła do klasy. Uczniowie głośno rozmawiali między sobą i przesyłali sobie jakieś karteczki...Jednym słowem w klasie panował harmider.
Jednak kiedy tylko zauważyli nauczycielkę, od razu się uspokoili.

- Witam was serdecznie na pierwszej lekcji astronomii. Nie muszę się przedstawiać, ponieważ zakładam, że wszyscy mnie dobrze znacie. Mam nadzieję, iż wszyscy będziemy się dobrze dogadywać...A co do klasówek czy prac domowych...Klasówki będę wam robiła rzadko, uważam że prace domowe wystarczą, aby ocenić waszą wiedzę. Wszyscy uczniowie, mają prawo do przygotowywania referatów na temat, który będzie obowiązywał na następnej lekcji; oczywiście będę wam mówiła jaki to będzie temat. Uważam, że takie referaty są bardzo dla was korzystne, ponieważ w łatwy sposób możecie uzbierać dobre oceny.
A teraz skoro już przedstawiłam wam mniej-więcej reguły obowiązujące na moich lekcjach, przejdźmy do tematu. Zajmiemy się dzisiaj ogólnym pojęciem astronomia. Czy ktoś z was może mi powiedzieć co to jest?

Sandrine Holt

- Nauka o ciałach niebieskich, ich budowie, ruchach, pochodzeniu i ewolucji oraz o materii rozproszonej w przestrzeni kosmicznej. Nazwa astronomia pochodzi z greki: astron (gwiazda) + nomos (prawo).Muzą astronomii jest Urania

Lynn Wingfield

- Innymi słowy, to nauka o wszelkich obiektach i zjawiskach znajdujących się poza Ziemią. - dodała Lynn.

Malwa

- Obydwie odpowiedzi są zgodne z prawdą. .. - pochwaliła dziewczyny dyrektorka - Astronomia jest prawdopodobnie najstarszą nauką przyrodniczą, pochodzi ze starożytności, swoimi początkami sięgając prehistorycznych praktyk religijnych. Ich pozostałości są ciągle obecne w astrologii, dziedzinie długo łączonej z astronomią i aż do końca XVIII wieku w Europie trudnej do rozróżnienia z nią. Wczesna astronomia zajmowała się obserwowaniem regularności w ruchach widzialnych ciał niebieskich, zwłaszcza Słońca, Księżyca i planet widocznych gołym okiem. Za przykład mogą służyć badania nad zmieniającą się pozycją Słońca wzdłuż horyzontu albo zmiany w pojawianiu się gwiazd w ciągu roku. Efekty takich obserwacji używane były do ustalenia kalendarza siewów czy rytualnego. W niektórych kulturach dane astronomiczne służyły jako podstawa przepowiedni astrologicznych.
Starożytni astronomowie umieli już odróżnić gwiazdy od planet, ustalając że gwiazdy pozostają relatywnie w tym samym punkcie nieba przez stulecia, podczas gdy planety poruszają się po nieboskłonie w porównywalnie krótszym czasie...
Hmm, myślę, że już nie będę was dłużej męczyć. Też byłam kiedyś nastolatką i wiem, że macie ciekawsze rzeczy do roboty, niż siedzenie i spanie na lekcjach - puściła oczko w stronę klasy. - Nic wam nie zadaję. A na następnej lekcji będziemy bliżej poznawać historię astronomii w Starożytności. Chodzi mi najbardziej o takie państwa jak: Mezopotamia, Chiny, Grecja i Indie. Każdy kto chciałby przygotować taki referat, może sobie wybrać jedno z tych państw. Poinformujcie mnie wtedy o tym (na pw), w celu uniknięcia powtórek.
To wszystko na dziś. Do zobaczenia na następnej lekcji.

Klasa powoli opustoszała, a dyrka wyszła zaraz za uczniami.

Malwa

(Lekcja z poniedziałku)

Nauczycielka weszła do sali. Uczniowie grzecznie na nią czekali.
- Pierwszą zasadniczą rzeczą, jaką się zajmiemy na dzisiejszej lekcji będą wasze referaty. Zgłosili się : Veronica Jett - Grecja, Maribel Vea - Mezopotamia, Amy Kartha - Indie oraz Natasza Rostow - Chiny. A więc kto chce zacząć? - zapytała i spojrzała na dziewczyny

Maribel Vea

- To może ja? - powiedziała Maribel, po czym wstała i wyszła na środek sali. - Yhm, a więc...
Początków „zachodniej” astronomii doszukuje się w Mezopotamii, gdzie między rzekami Tygrys i Eufrat położone były starożytne królestwa Sumeru, Asyrii i Babilonii. Forma piśmiennictwa znana jako pismo klinowe pojawiła się u Sumerów około 3500-3000 r. p.n.e. Sumerowie zajmowali się tylko podstawowymi zagadnieniami astronomii, ale ich osiągnięcia miały znaczący wpływ na bardziej zaawansowane prace Babilończyków. Teologia astralna, która nadała bogom planetarnym ważną rolę w mitologii i religii Mezopotamii, została zapoczątkowana właśnie przez Sumerów. Jako pierwsi używali oni systemu sześćdziesiątkowego, który uprościł zapisywanie bardzo dużych i bardzo małych liczb. Współczesna zasada podziału koła na 360 stopni po 60 minut także pochodzi od Sumerów.
Klasyczne źródła często określają mezopotamskich astronomów terminem „chaldejczycy”. Byli oni w rzeczywistości kapłanami-skrybami, specjalizującymi się w astrologii i innych formach wróżbiarstwa. Najwcześniejsze prace astronomów babilońskich ograniczały się do rejestrowania ważnych zjawisk astronomicznych, które uważano za znaki-wróżby. Najszerzej znanym przykładem są tablice Wenus króla Ammi-saduqy, spis wschodów i zachodów planety Wenus, obserwowanej około 16 wieku p.n.e. Zawartość tych tablic została później włączone do dużego kompendium znaków-wróżb, zwanego Enuma Anu Enlil. Istotny wzrost jakości i częstości babilońskich obserwacji nastąpił w okresie panowania Nabonassara (747-733 r. p.n.e.). Systematyczne spisywanie zjawisk astronomicznych, które wtedy zostało rozpoczęte, pozwoliło odkryć 18-letni cykl zaćmień Księżyca. Grecki astronom Ptolemeusz wykorzystał później okres panowania Nabonassara do ustalenia początku ery, ponieważ uznał, że najwcześniejsze użyteczne obserwacje zostały zapoczątkowane właśnie wtedy.
Ostatni okres rozwoju astronomii w Babilonii miał miejsce podczas panowania Seleucydów (323-60 r. p.n.e.). W trzecim stuleciu, astronomowie zaczęli posługiwać się tzw. określeniami rocznymi przy przewidywaniu ruchów planet. Określenia te zawierały zestawienie zapisów obserwacji potrzebnych do znalezienia powtarzających się wróżebnych zjawisk dla każdej planety. Mniej więcej w tym samym czasie, lub krótko potem, astronomowie opracowali matematyczne modele, które umożliwiały przewidywanie tych zdarzeń bezpośrednio, bez sprawdzania zapisów z obserwacji.
Mezopotamski wkład w astronomię jest obszerny. To właśnie od mieszkańców Mezopotamii Grecy przejęli wiedzę o pięciu widocznych planetach oraz o zodiaku, stulecia zapisanych obserwacji astronomicznych, a także pomysł, że ruchy planet mogą być precyzyjnie przewidywane.

Maribel wróciła na miejsce i włożyła notatki z powrotem do plecaka.

Malwa

-Bardzo ładna i dojrzała praca, panno Vea - powiedziała stawiając W do dziennika. - Kto następny? - zapytała

Natasza Rostow

- Ja - powiedziała i podobnie jak przedtem Maribel, poszła na środek klasy. - Opowiem wam o historii astronomii w Chinach...
Astronomia w Chinach ma długą historię. Osada w Banpo około 4000 roku p.n.e. była położona w ten sposób, że pokrywała się z punktem kulminacji gwiazdozbioru Yingshi (część dzisiejszego Pegaza), wkrótce po przesileniu zimowym. Uważa się to za początek orientowania domów tak, aby uzyskać jak najwięcej promieni słonecznych. Na mniej więcej zbliżony okres datuje się mozaiki dwóch z czterech wielkich konstelacji (Smoka, Feniksa, Tygrysa, Żółwia) otaczające grób Longshan w Puyang. Obserwatorium astronomiczne w Taosi (ok. 2300-1900 r. p.n.e.) używało wzniesień na wschodzie jako swoistych znaczników pomagających w obserwacjach.
Inskrypcje na kościach z dynastii Yin (drugie millenium przed Chrystusem) zawierały rejestry zaćmień i gwiazd nowych. Szczegółowe zapiski astronomicznych obserwacji były przechowywane od około VI wieku p.n.e., aż do XVII w., cechującego się istotnym rozwojem zachodniej astronomii i teleskopu. Chińscy astronomowie byli w stanie precyzyjnie przewidywać nadejścia komet i zaćmienia.
Dużo pracy wczesnochińska astronomia włożyła w zagadnienie liczenia czasu. Chińczycy używali kalendarza słoneczno-księżycowego, ale ponieważ cykle Słońca i Księżyca różnią się, astronomowie często przygotowywali nowe kalendarze i w tym celu przeprowadzali obserwacje, co rozwijało tamtejszą astronomię.
Astrologiczne wróżby były także ważną częścią astronomii. Astronomowie zwracali szczególną uwagę na „gwiazdy-gości”, które nagle pojawiały się wśród gwiazd stale widocznych. Jako pierwsi zarejestrowali oni wybuch supernowej, w Astrologicznej Kronice Houhanshu z 185 r. n.e. Także supernowa, która utworzyła Mgławicę Kraba w 1054 r. jest przykładem „gwiazdy-gościa”, zauważonej przez chińskich astronomów, a nie odnotowanej przez współczesnych im Europejczyków. Starożytne rejestry występowania zjawisk takich jak supernowe czy komety są niekiedy używane nawet we współczesnych badaniach astronomicznych. Pierwszy katalog gwiazd na świecie został opracowany przez chińskiego astronoma Gan De w IV w. p.n.e.
Warto także dopisać do osiągnięć chińskiej astronomii zanotowanie pierwszego znanego zaćmienia Słońca (22 października 2137 r. p.n.e.), pierwszego deszczu meteorów (687 r. n.e.) czy też odkrycie plam na Słońcu (28 r. p.n.e.). Chiński astronom, matematyk i wynalazca Zhang Heng skatalogował w ciągu swojego życia ponad 2500 gwiazd oraz określił 1000 konstelacji - wygłaszając referat Nasza raz po raz pokazywała klasie jakieś obrazki i fotografie z przygotowanych przez siebie obszernych książek. - I to właściwie było by na tyle - dokończyła i wróciła na swoje miejsce.

Malwa

- Bravo. Widać, że się przyłożyłaś do tego referatu, panno Rostow - powiedziała uśmiechając się - Kto następny?

Amy Kartha

- Obywatelka tej klasy zgłasza się do powiedzenia swojego referatu - zgłosiła się śpiewnie Amy, nie chcąc być ostatnią - A więc ja miałam o...Indiach. A więc no...ten tego...
Indie mogą się pochwalić jedną z najstarszych i najlepiej udokumentowanych tradycji naukowej astronomii. Najwcześniejsze odniesienia do astronomii znajdują się w Rygwedze, datowanej na 2000 r. p.n.e. W ciągu następnych 2500 lat indyjska astronomia była ważną częścią indyjskich prac naukowych, a jej wpływ jest widoczny w kilku rozprawach z tego okresu. Niekiedy astronomiczne reguły używane były do prac związanych raczej z astrologią, np. do tworzenia horoskopów. Jednakże poza tymi drobnymi wyjątkami, astronomia w Indiach rozwijała się jako niezależna nauka, mając na swoim koncie spore osiągnięcia, jak obliczenie dat występowania zaćmień, ustalenie obwodu Ziemi, przyczynek do teorii grawitacji czy ustalenie, że Słońce jest gwiazdą i wyznaczenie ilości planet w Układzie Słonecznym.
Geometria, trygonometria i algebra były rozwijane w Indiach jako gałęzie astronomii. Indyjscy astronomowie całkiem dokładnie wyznaczyli wartość liczby π i inne stałe. Najstarszym znanym tekstem traktującym wyłącznie o astronomii jest Vedanga Jyotisha, chociaż astronomiczne odniesienia znajdują się już w dużo starszych pracach. Rygweda wspomina o 27 gwiazdozbiorach związanych z ruchami Słońca oraz o podziale nieba na 12 zodiakalnych części.
W Wedach istnieje wiele odniesień do astronomii: niektóre fragmenty wedyjskie określają początek roku jako równonoc jesienną w Orionie, tak jak było to około 4500 r. p.n.e. W indyjskich miastach z trzeciego tysiąclecia zostały znalezione ołtarze ognia o astronomicznym przeznaczeniu. Teksty, które opisują ich wygląd są ostrożnie datowane na pierwsze millenium przed Chrystusem, ale ich zawartość zdaje się być znacznie starsza.
Walmiki opisał w Ramajanie następujące zdarzenia astronomiczne: "Sri Ram urodził się w Chaitra shukla 9, kiedy Słońce było w znaku Aris, Mars w znaku Koziorożca, Jowisz - Raku, Wenus - Ryb, Saturn - Wagi, a Księżyc w znaku Bliźniąt. (6 grudnia 7560 p.n.e.) SriRam został koronowany na 25 urodziny Chaitra shukla 9, kiedy Merkury, Mars, Rahu, Jowisz, Krzyż i Waga otaczały Księżyc (30 listopada 7535 r. p.n.e.), Merkury, Mars i Rahu były w znaku Airis. Ravan został zabity w Falgun dzień bezksiężycowy (po 14 latach), kiedy Mars był w pobliżu Wagi (16 listopada 7521 r. p.n.e.). Następnego dnia był Chiatra Shukla 1, Gudhipadva (17 listopada 7521 r. p.n.e.)." Gudipadva jest ciągle obchodzony w Indiach. Od 17 listopada 7521 r. p.n.e. do 19 marca 2007 r. n.e. upłynęło 117 837 miesięcy księżycowych (3 479 786 dni).
Maharshi Vyas opisał w Mahabharacie szereg astronomicznych wydarzeń, obejmujących głównie ruchy gwiazd, łącząc je jednak z wydarzeniami ziemskimi (np. śmierć Bhishmy w Magh Shukla 8, kiedy Księżyc był w Rohini i Słońce przecięło przesilenie zimowe (22 grudnia 3009 r. p.n.e. wg kalendarza gregoriańskiego, 16 stycznia 3008 r. p.n.e. wg juliańskiego)
Yajnavalkya (około 1800 r. p.n.e.) pracował nad synchronizacją ruchów Słońca i Księżyca w 95-letni cykl. Lagadha w tekście datowanym na 1350 r. p.n.e, opisał zasady ich śledzenia oraz badał zastosowanie geometrii i trygonometrii w astronomii.
Po zwycięstwie Aleksandra Wielkiego i utworzeniu państw hellenistycznych, astronomia indyjska została poddana wpływom greckim.
Około 500 r. n.e. Aryabhata zaprezentował matematyczny system, w którym Ziemia obracała się wokół swojej osi oraz rozpatrywał ruchy planet w odniesieniu do Słońca. Jest on także autorem wiernego przybliżenia obwodu i średnicy Ziemi. Odkrył mechanizm powstawania zaćmień Słońca i Księżyca i podał promień orbit planetarnych w zależności od promienia orbity Ziemi/Słońca oraz najwcześniej odkrył, że orbity planet krążących wokół Słońca są elipsami.
Brahmagupta był kierownikiem obserwatorium astronomicznego w Ujjain. Podczas swojej prezydencji, w 628 roku, napisał słynny tekst o astronomii, Brahmasphutasiddhanta (Odsłona wszechświata). Jako pierwszy użył algebry do rozwiązania problemów astronomicznych. Rozwinął także metody obliczania ruchów i umiejscowienia różnych planet, ich wschodów, zachodów i koniunkcji oraz czasów zaćmień.
Bhaskara, pełniąc funkcję szefa tego samego obserwatorium, kontynuował matematyczne tradycje Brahmagupty. Napisał Siddhantasiromani, dzieło składające się z dwóch części: Goladhyaya (sfera) i Grahaganita (matematyka planet). Wyliczył także czas potrzebny Ziemi na okrążenie Słońca z dokładnością do 9 miejsc po przecinku. Inni ważni astronomowie indyjscy to Madhava, Nilakantha Somayaji i Jyeshtadeva, którzy byli członkami keralskiej szkoły matematycznej i astronomicznej w okresie od 14 do 16 stulecia. Uniwersytet w Nalandzie, uważany przez niektórych za jeden z historycznie najlepszych uniwersytetów, oferował kursy astronomii w ramach studiów tej dyscypliny - skończyła Amy równie szybko jak zaczęła.

Malwa

- To była naprawdę wybitna praca - pochwaliła Malwa - A więc została nam tylko...Grecja. Panno Jett, możesz zacząć - powiedziała i z oczekiwaniem przypatrywała się dziewczynie.

Selena Gomez

Dzieńdobry-przepraszam zaspużnienie

Luna Evans

Selena... jest niedziela...

Joan Wingfield

(Pieprzyć to, że jest niedziela. Eru, ludzie czy tylko mnie bolą te błędy?)

Luna Evans

(Nie tylko ciebie. Ja już tego znieść nie mogę...)