www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Lynn Wingfield

(trzepiacie siem! wogle jak morzecie tak otwarcie jom dissowac póblicznie!?)

(tak, mnie też to denerwuje ;P)

Luna Evans

(A najlepsze jest to, że nawet jak jej na PW zwrócić uwagę, to odpowiedź była : Noi....................)

Selena Gomez

Dzieńdobry pani Malwa.Cześć dziewczyny

Malwa

Do klasy weszła dyrektorka.
- Witam was wszystkich serdecznie. Zaczniemy jak zwykle od sprawdzenia obecności - powiedziała. Sprawdziła też jakie tematy ostatnio przerabiała.
- Kto mi przypomni jakie zagadnienia ostatnio omawialiśmy? - zapytała zerkając na klasę.

Maribel Vea

Zgłosiła się Maribel.
- A więc na 2 ostatnich lekcjach mówiliśmy o tym co to jest astronomia, oraz o historii astronomii w Starożytności w takich państwach jak: Mezopotamia, Chiny, Indie, Mieliśmy też mówić o Grecji, ale Veronika...tak,chyba ona...zapomniała o swoim referacie.

Malwa

- Aha, czyli nie omawialiśmy Grecji. Może ktoś wie coś na ten temat?

(Posłuże się pomysłem innych nauczycieli. Każdy może na raz powiedzieć max. 5 zdań. Możecie użyć stornki: [link widoczny dla zalogowanych] )

Izabela Łęcka

- Starożytni Grecy, którzy uważali astronomię za gałąź matematyki, rozwinęli ją do bardzo wysokiego poziomu. Pierwsze geometryczne, trójwymiarowe modele służące do wyjaśnienia pozornego ruchu planet były opracowywane w 4 w. p.n.e. przez Eudoksosa z Knidos i Kallippusa. Bazowały one na współśrodkowych sferach z Ziemią położoną w nieznacznej odległości od środka tych sfer. Należący do młodszego pokolenia Heraklejdes z Pontu sugerował, że Ziemia obraca się wokół swoich osi - powiedziała Iza

Maribel Vea

- Odmienne podejście do zjawisk niebieskich cechowało filozofów naturalistycznych jak Platon czy Arystoteles. Byli oni bardziej zainteresowani wyjaśnieniem przyczyn ruchu w kosmosie niż matematycznymi modelami opisującymi ten ruch. W swoim dziele „Timaeus” Platon opisuje wszechświat jako sferyczną przestrzeń, w której ruch ciał niebieskich odbywa się jednostajnie i kołowo. Zakładał też, że wszechświat urządzony jest harmonijnie. Arystoteles, opierając się na matematycznym modelu Eudoksosa, zasugerował, że kosmos składa się ze skomplikowanego systemu współśrodkowych sfer, które unosiły system planet wirujących wokół Ziemi. Ten podstawowy model kosmologiczny przetrwał, w różnych postaciach, aż do szesnastego stulecia.

(ja proponuję po 1 akapicie, bo trochę dużo tego jest ;p)

Amy Kartha

- Grecka astronomia geometryczna wzięła swój początek od modelu koncentrycznych sfer. Z czasem opracowane zostały bardziej złożone modele, w których po niewspółśrodkowym okręgu wędrowałby środek mniejszego okręgu, zwany epicyklem, po którym dopiero krążyłaby planeta. Pierwszy taki model przypisuje się Apoloniuszowi z Pergi, późniejsze korekty i usprawnienia w nim były autorstwa Hipparchosa z Nikei, żyjącego w drugim stuleciu przed Chrystusem. Hipparchos dokonał także pierwszego pomiaru ciśnienia oraz stworzył pierwszy katalog gwiazd, w którym zaproponował stosowany współcześnie system wielkości gwiazdowych.

Izabela Łęcka

- Warto też powiedzieć, że prace badawcze nad astronomią, prowadzone przez starożytnych Greków, nie były ograniczone terytorialnie do samej Grecji, ale były także rozwijane w III i II stuleciu p.n.e. przez państwa hellenistyczne, zwłaszcza przez Aleksandrię. Jednakże same badania były ciągle prowadzone przez etnicznych Greków. W III w. p.n.e. Arystarch z Samos jako pierwszy opracował pełny system heliocentryczny, zaś Eratostenes, wyciągając wnioski z różnicy kątów padania promieni słonecznych w Aleksandrii i Syene oszacował, z dużą dokładnością, obwód Ziemi.

Malwa

- Bardzo dobrze. Wiecie też zapewne, że mechanizm z Antykithiry, służący w starożytnej Grecji do obliczania pozycji planet, datuje się na 80 r. p.n.e. Uznaje się go za pierwszy przodek astronomicznych instrumentów badawczych. Został odkryty w starożytnym wraku spoczywającym w pobliżu greckiej wyspy Antikithira, pomiędzy Kithirą a Kretą. Urządzenie stało się sławne z powodu skomplikowania swojej budowy. Z początku uważano nawet, że zostało wynalezione w XVI wieku, miniaturyzacja i złożoność części jest porównywalna z 18-wiecznym zegarkiem. Oryginalny Mechanizm, a raczej jego szczątki wydobyte z dna morskiego, są wystawione w spiżowej kolekcji Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach, w towarzystwie swej pełnowymiarowej repliki.
Za punkt kulminacyjny rozwoju greckiej astronomii uznaje się prace Ptolemeusza, który opracował systematyczne kompendium ówczesnej astronomii Megale Syntaxis (Wielka Synteza), lepiej znane pod swoim arabskim tytułem Almagest. Wskazania tam zawarte miały znaczący wpływ na badania astronomiczne aż do renesansu...Ktoś ma może jakieś pytania? Czegoś nie rozumie?

Maribel Vea

- Chyba nie pani psor - powiedziała Maribel, wnioskując po ciszy panującej w sali.

Malwa

- No cóż...na tym chyba zakończymy dzisiejszą lekcje. Wypuszczam was 5 minut przed dzwonkiem. Chciałabym, abyście na następną lekcję przygotowali referaty na tematy : Średniowiecze i astronomia arabska oraz Cywilizacje mezoamerykańskie. Referat na dany wybrany temat może przeprowadzić tylko 1 osoba. Tak więc potrzebuję 2. Zgłaszajcie się do mnie na pw. Kto pierwszy ten lepszy...- dodała tylko i wyszła z klasy.

Malwa

Dyrektorka weszła do klasy i usiadła za swoim biurkiem.
Sprawdziła (jakże marną) obecność i od razu przeszła do lekcji.
- Witam. Niestety osoby, które wyraziły chęć do wygłaszania referatów na dzisiejszej lekcji się nie zgłosiły, dlatego musimy sami wynaleźć w naszych głowach jakieś informacje. Mam nadzieję, że czytacie w przód podręcznik, więc podejrzewam, że nie macie dużych zalegości...A więc tak. Co możecie mi powiedzieć o Średniowieczu i astronomii arabskiej?

(max 5 zdań.http://www.eioba.pl/a72867/historia_astronomii )

Esai Morales

- Impet odkryć astronomicznych, nadany przez Greków, został szybko wyhamowany wraz z nadejściem europejskiego średniowiecza. Problemy z jakimi Europa wchodziła w tę epokę zaważyły na aktywności intelektualnej tamtych czasów. Większość astronomicznych traktatów powstałych w starożytności (zwłaszcza w Grecji) była wtedy nieosiągalna, dostępne były tylko uproszczone podsumowania i opracowania. Jedynym ambitniejszym zastosowaniem astronomii w średniowieczu było wyliczanie dokładnej daty Wielkanocy, tzw. computus - powiedział Esai