www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Kasha McKin

-Jaaa...byłamm...echh.Nie będe kłamać.-Powiedziała i pomogła Megan wstać-Miałam...pewną sprawe do załatwienia z...z mojim byłym...-Powiedziała poczym zakryła siniaka na policzku

Megan Rutre

Aha, a co ci sie sta...- odkryła jej rękę z policzka i zobaczyła dużego siniaka - Ej co on ci zrobił ? I co z nim załatwiałaś - zapytała

Kasha McKin

-Jaaa...W nocy usłyszałam jakieś pikanie...i może to dziwne ale to był mój laptpop.-powiedziała-Zdziwiłam się bo przecież to jedna z rzeczy mugoli więc sięgnełam po niego.Dostałam wiadomość od Justina gdzie ublirzał mojej matce która...która nie żyje.Teleportowałam się do niego a on...on mnie pobił-rzekła a łzy spływały jej po policzkach

Natalie Ygwansoe

do PW weszła Natalie-to brzmi strasznie i myślę, że powinnaś coś z tym zrobić-powiedziała i usiadła wygodnie w fotelu

Kasha McKin

Liliane Pheonix

Liliane zasiadła wygonie w fotelu. Nidy nie należała do tych, którzy wcześnie chodzą spać (co odczuwała rano...). Często zamiast słodko chrapać wolała czytać książki (Huhuhu... mangę), rozmyślać lub patrzeć w gwiazdy. Tym razem przyszła kolej na to pierwsze. Gryfonka wyjęła z leżącej nieopodal torby 1 tom mangi "Claymore". Mimo, że czytała ją już wielokrotnie, nigdy jej się to nie nudziło. Gdy zobaczyła okładkę na jej twarzy wyrósł uśmiech. Otworzyła tomik i zagłębiła się w wyimaginowanym świecie wymyślonym przez Pana Yagi Norihiro (dla niewtajemniczonych - autor tego właśnie dzieła)

Emmett Stewart

Emmett wskoczył (dosłownie) przez dziurę w portrecie. W pokoju wspólnym jak zawsze była bardzo miła atmosfera - płonący ogień, rozkoszne, ciepłe kolory itp. Chłopaka zaintrygowała jedna z Gryfonek. Siedziała cicho przy kominku (najwyraźniej coś czytała) Nie wiadomo dlaczego, poczuł nieodpartą chęć rozmowy z nią. Podszedł więc do fotela skradając się. Dziewczyna zdawał się nie zauważyć.
- Co czytasz? - zapytał normalnym, ciekawskim tonem próbując jej nie wystraszyć, ale chyba mu się nie udało. Uświadomił to sobie kiedy dziewczyna krzyknęła i wypuściła książkę z rąk, jednocześnie wyskakując z fotela.

Liliane Pheonix

- Na Marlina, co ty robisz?! Chcesz, żebym dostała zawału?! Myślałam, ze to jakaś... yoma - wydyszała dziewczyna trzymając rękę na klatce piersiowej w celu uspokojenia. Dopiero wtedy uświadomiła sobie, że chłopak może nie wiedzieć co to "yoma" (to taki potworek z Claymore'a).
- Przepraszam, że tak na ciebie naskoczyłam. Zwykle tego nie robię, ale nikt jakoś nigdy nie próbował przyprawić mnie o zawał serca... - powiedziała - Yoma to potwór z mangi którą właśnie czytam...

Emmett Stewart

Emmett próbował powstrzymać się od śmiechu, ale było to raczej trudne do wykonania. Reakcja dziewczyny "trochę" go rozbawiła.
- Wiem co to yoma - wydukał w przerwach na chichot. - Jak widzę jesteś fanką Claymore'a? Witaj w klubie. Uwielbiam wszystko co z tym związane. Nawet moja sowa ma na imię Galatea... - ciągnął dalej.

Liliane Pheonix

- To miło. Masz jakieś imię? - zapytała z uśmiechem.

Emmett Stewart

- Powiem ci, jak ty pierwsza wyjawisz mi swoje... - chłopak powiedział tajemniczo.

Liliane Pheonix

- Oh. No dobrze wiec... Liliane. - powiedziała Gryfonka ze szczerym uśmiechem, prostując się elegancko i wystawiając rękę.

Emmett Stewart

- A więc, cna Lady Liliane - zażartował, kłaniając i zdejmując niewidzialny kapelusz - Jam ci to Emmett! Władca... Tak na prawdę to żaden ze mnie władca, ale co tam... - Po czym wziął jej rękę i pocałował wierzch dłoni. Uśmiechnął się widząc, że dziewczyna prawie płacze ze śmiechu. (Bez urazy, wcale nie kontroluję twojej postaci xD)

Liliane Pheonix

Kiedy Liliane udało się opanować wybuchy śmiechu ogarnęła ją lekka senność.
- Ah... Chyba się już położę. - zakomunikowała, po czym podniosła książkę z podłogi, włożyła ją do torby i pomaszerowała do dormitorium dziewczyn. Odwróciła się po chwili i spojrzała w stronę chłopaka.
- Dobranoc, milordzie... Widzimy się jutro na porannej herbatce - zażartowała, po czym udała, że kłania się podnosząc długą suknie.
(Zero presji xP)

Emmett Stewart

- Tak, ja też już pójdę... - powiedział z lekkim zawodem w głosie, ale mimo to dalej się uśmiechał. Odprowadził dziewczynę wzrokiem, a kiedy zniknęła mu z oczu wydał z siebie stłumiony śmiech.
"Dlaczego ja się tak szczerze?!" - zapytał sam siebie i potrząsnął głową próbując pozbyć się myśli. Po chwili skierował się do dormitorium chłopców. Nie mógł wyobrazić sobie lepszego pierwszego dnia szkoły.