www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Lynn Wingfield

Lynn weszła do gospody w podłym nastroju. Podchodząc do baru przypadkowo usłyszała rozmowę dwóch uczniów.
- Jeśli Yorkshire uważasz za małą wioskę... - powiedziała, kładąc Lee rękę na ramieniu. - ... to znaczy, że nie byłeś nigdy w Dover. A Dover klasyfikowane jest jako miasto.
Po chwili zauważyła rudowłosą panienkę siedzącą z Gryfonem.
- O, hej, Fumi. Co tu robisz?

Fumiko Kanesaka

-O, hej Lynnie. Dobrze, że jesteś, bo nie wiem czy ciąg dalszy tak miłej i kulturalnej rozmowy nie wywoła w moim mózgu nieodwracalnych zmian. To zdecydowanie nieporządany efekt - wypiła ostatni łyk drinka i zaczęła jęczeć:
-Nuuuudzę się...

Lynn Wingfield

- Ja też. - walnęła czołem w blat, przy okazji zamawiając wodę z lodem. - Do tego chyba jestem chora albo coś. I Joan mi gdzieś wsiąknęła...
Westchnęła, podnosząc się i odchylając do tyłu.
- Jakaś taka chandra ostatnio, nie? - napiła się łyka wody.

Lee Manson

- O cześć Lyyn! Zgodzę się. Co u Ciebie słychać? Ja mam ostatnio doła. Nie wiem dlaczego - powiedział.

Lynn Wingfield

Spojrzała na niego podkrążonymi oczami.
- Ja też. I ja wiem, dlaczego. - wypiła resztę wody ze szklanki i poprosiła o następną. - Nawet spać już nie mogę poprawnie...

Lee Manson

- To nie dobrze - rzekł - A po za tym to co innego jeszcze słychać? - powiedział wypijając łyk drinka.

Fumiko Kanesaka

-Ugh! - warknęła Fumiko z blizej nieokreślonego powodu i oparła brodę na leżących na stole rękach.
-Czemu nie mozesz spać Lynn? - zapytała dziewczynę

Lynn Wingfield

Przez chwilę pusto wpatrywała się w szklankę z wodą.
- Nie wiem. - powiedziała, jednak jej głos lekko się załamywał. - Mam pewien... problem, z którym trudno mi sobie poradzić.
Spojrzała Fumiko w oczy, bezgłośnie mówiąc:
- Nie teraz.

Fumiko Kanesaka

-Hmm...rozumiem - odparła i zamówiła sobie szklankę soku pomarańczowego.
-Nie wiem jak wy, - przerwała by wypić napój - ale ja wracam do zamku. Jakoś nie mam dziś na nic ochoty.
Wstała od stolika, założyła płaszcz i zaczęła owijać się szalikiem w zielono-srebrne paski.

Lee Manson

- Tak ja też idę. To do zobaczenia! - zawołał i wyszedł na ośnieżoną, główną ulicę w Hogsmeade.

Joan Wingfield

Joan weszła do gospody strzepując z płaszcza drobinki śniegu, po czym delikatnie machnęła głową, próbując zrzucić je również z włosów. Rozejrzała się i w jednym z kątów dostrzegła siostrę.
- No proszę, proszę - mruknęła stając nad nią - od kiedy to pijesz bez towarzystwa?
Po chwili przyjrzała się szklance, którą trzymała siostra i na jej twarz wstąpił szok.
- Ja dobrze widzę? Masz szklankę pełną wody? WODY?! Ty?

Lynn Wingfield

Spojrzała na siostrę i uśmiechnęła się słabo.
- Hej, piękna. Taaak, woda, dziwne, nie? - zamieszała wodą w szklance. - Źle się czuję, wolałam do tego nie pić alkoholu. Chociaż... zaczynają trząść mi się ręce.
Lekko chichocząc poklepała siedzenie obok siebie, sugerując siostrze, żeby usiadła.

Joan Wingfield

Joan usiadła naprzeciwko siostry uważnie się w nią wpatrując.
- Co się stało? - zapytała delikatnie, przykrywając swoją dłonią, jej. - O czym nie wiem?

Lynn Wingfield

- O wszystkim wiesz. - jęknęła z cieniem uśmiechu, chwytając rękę siostry. - Ok, nie o wszystkim. Ale o wszystkim, o czym musisz wiedzieć, wiesz.
Napiła się wody, w celu zatrzymania swojego bełkotu.
- To jest obrzydliwe... - wyszeptała cicho.

Natalie Ygwansoe

Natalie weszła do gospody dopiero pierwszy raz i była bardzo zmęczona, nie patrząc czy jest ktoś znajomy, prosto podeszła do baru i zamówiła ognistą whisky