www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Carmen Hale

- Jak najbardziej. - warknęła blondynka unikając kul chłopaka.- Choć nie wiem czy zostanie z ciebie tyle, by postawić ci nagrobek.

Chris Weasley

- Ale pałasz optymizmem.- skwitował Chris znów czując snie zke pod kołnierzem.- Bedzie tej bitwy, nie chce stracić życia...

Carmen Hale

- Twoja pierwsza słuszna decyzja.- stwierdziła Ślizgonka strzepując śnieg z ramion.- Muszę lecieć. Ale ni myśl, że zapomnę o zaspie.

Chris Weasley

- Cóż, to moge powiedzić "do zobaczenia"- pożegnał sie Gryfon oddalając sie od dziewczyny najszybciej jak potrafi.

Ashton Glentworth

Ash z cichtym trzaskiem aportowała się na polu przy błoniach, gdzieś poza barierą teleportacyjną Hogwartu. Zakmnęła oczy i przyłożyła chłodne opuszki palców do skroni, czekając, aż nieprzyjemne, 'poteleportacyjne' zawroty głowy ustąpią i będzie mogła wymyślić, co robić dalej. Rzuciła okiem na zamek i z niezadowoleniem stwierdziła fakt, że znajdował sie o wiele dalej, niż się spodziewała. Jęknąła cicho. Nie miała najmniejszej ochoty przedzierać się przez zarośnięte, pokryte warstwą na wpół roztopionego śniegu i błota, pola. Dalsze deliberacje przerwało jej uczucie nieprzyjemnej wilgoci gdzieś w okolicach kostek. Zerknęła w dół i zauważyła, że stoi w samym środku kałuży. Brunatne 'coś' sięgało jej do pół łydki. Spróbowała poruszyć nogą. Niz z tego, ciężkie glany jak na złość zdążyły już ugrzęznąć w błocie na dnie tej postśniegowej pseudowody. Zdecydowała się na jeszcze kilka bezskutecznych szapnięć, powodując kolejne lodowate fale zalewające wnętrze jej butów.
- Pieprzone roztopy - warknęła do siebie, wyciągając różdżkę. Zaczęła mamrotać pod nosem zaklęcia suszące na przemian z przekleństwami i po chwili uwoliniła glany z błotnego więzienia. Westchneła cicho, patrząc na sylwetkę zamku, majaczącą ładny kawałek stąd.

***

Po dobrej godzinie przedzierania się przez chaszcze dotarła wreszcie do jeziorka. Z zadowoleniem przyjęła fakt, że błonia są zupełnie puste. Była pora obiadu i zapewne wszyscy znajdowali się teraz w Wielkiej Sali, ale Ash nie miała ochoty na towarzystwo. Spokojnym krokiem podeszła do brzegu, niedaleko rozłożystego drzewa, sięgającego gałęziami nad wodę. Ruszyła w jego kierunku, zupełnie ignorując kolejną sporą kałużę dookoła pnia. Wyciągnęła rękę i dotknęła go delikatnie. Przejechała palcami po szostkiej, spękanej korze, o lekko zielonkawym odcieniu. Patrząc w gorę dostrzegła pierwsze, jasnozielone zawiązki liści.
- Morwa - stwierdziła z zaskoczeniem, zastanawiąjąc się, jak udało się komuś wychodować tak olbrzymią. Położyła ręce na konarze najbliżej ziemii i podciągneła się, siadając na nim. Zabrała sie do rozsznurowywania butów, zrzucając je potem paroma kopniakami. Chlapneły gdzieś w kałuże, ale blunetka zupełnie zlekceważyła ten fakt, stając boso na wilgotnej korze. Uśmiechnęła się do siebie dziko i przeszła po grubym konarze nad wodę, idealnie zachowując równowagę. Zaśmiała się, balansując na nim i przywołując wspomnienia dzieciństwa, kiedy w dzielnicy, w której sie wychowywała nie było ani jednej dziewczynki w jej wieku i, siłą rzeczy, zawsze bawiła się z chłopacami. Co, jak co, ale łażenie do drzewach miała opanowane do perfekcji.
Połozyła się ostrożnie na gałęzi, opierając głowę o wyrastający prostopadle konar. Słońce w końcu zdecydowało się wyjrzeć. Wprawiło spokojną tafle jeziora w szalone migotanie i spadało ciepłymi falami na twarz dziewczyny, rażąc ją w oczy. Zamknęła je i westchnęła błogo.
- To jednak była dobra decyzja. Zdecydowanie. Powinnam była tu wrócić już wcześniej - szepnęła do siebie, wdychając zapach wilgotnej kory, wiosny i Hogwartu.

Lynn Wingfield

Lynn wyszła z zamku, lekko się chwiejąc. Gdyby ktoś przyjrzał się dokładniej, zauważyłby pewnie, że za zielono-srebrnym szalikiem skrywa zapłakaną twarz. Wzdychając przeszła się nad jeziorko, patrząc beznamiętnie w przestrzeń. Nagle usłyszała coś na drzewie nad sobą. Spojrzała w górę.
- Ash? - zapytała, zaskoczona. To było jedno z ostatnich miejsc, w których spodziewała się ją, nie, KOGOKOLWIEK zobaczyć. - C-co ty tam robisz?

Ashton Glentworth

Ash poznała właścicielke głosu i uśmiechnęła się szeroko, otwierając oczy. Usiadła gwałtownie na gałęzi, na której przed chwilą się wylegiwała.
- Lynnie! - stwierdziła, patrząc na dziewczynę, stojącą na brzegu.
Zerwała się i podbiegła do miejsca, pod którym znajdowała się dziewczyna, przykucając i wyciagając rękę.
- Chodź do mnie, na dole jest zbyt mokro - powiedziała uśmiechając sie na widok znajomej, ślicznej twarzy brunetki, którą ta, nie wiedzieć czemu, zasłaniała szalikiem.

Lynn Wingfield

Wyjątkowo nie wściekła się słysząc 'Lynnie', przeciwnie, nawet się lekko roześmiała. Chwyciła rękę dziewczyny.
- Mam obcasy. - zwróciła jeszcze cicho uwagę, unosząc lekko prawą nogę. Po chwili jednak wchodziła już na drzewo, obcierając sobie odsłoniętą łydkę o korę. Syknęła lekko. Usiadła obok Ash, zwieszając głowę. - Doprawdy, ciekawe miejsce.
Lekko na nią spojrzała, nie unosząc jednak twarzy.
- Gdzie byłaś? - zapytała, z lekkim wyrzutem w głosie.

Ashton Glentworth

Podążyła za wzrokiem Lynn, dostrzagając niewielką rankę na jej nodze. Zacmokała z niezadowoleniem, wyjmując różdżkę z kieszeni i przykładając ją do otarcia.
- Episkey - powiedziała, z satysfakcją obserwując regenerujący się naskórek.
Oparła się o pień, obracając różdżkę w palcach.
- Wybacz, musiałam przemyśleć pare spraw. To dosyć... niezależne ode mnie. Lil... uh, nieważne.
Nagle zaniepokoił ją upór, z jakim towarzyszka wpatrywała się w ziemię. Przysunęła się bliżej pięknej brunetki i wzięła jej twarz w ręce, zmuszając do podniesienia wzroku.

Lynn Wingfield

- Co z Lil? - zapytała, lekko przerażonym tonem. Wiedziała, że młodsza siostra Ash to jej mały skarb i chciała pomóc, jak tylko może. W tym momencie Ash uniosła jej twarz i spojrzała jej w oczy. Szybko starała się jakoś zasłonić, jednak nic z tego nie wyszło, dziewczyna musiała widzieć jej mokre policzki. Szybko postanowiła się wytłumaczyć. - To... to nic takiego.

Kasha McCartney

Kasha wyszła z zamku i poszła na błonia ze spokojem zapalić , i spotkała tam ...

Ashton Glentworth

- 'Nic takiego'? - spytała, starając sie ukryć rosnacą irytację. Delikatnie złapała dziewczynę za nadgarstek i ostrożnie przyciągnęła do siebie, sadzając ją na swoich kolanach. Wtuliła twarz we włosy Lynn, wdychając ich zapach. Słodkawy, jak zawsze. Odwróciła brunetkę twarzą do siebie i pogłaskała ją po policzku, ścierając łzy.
- Hej, Mała, co jest? - spytała łagodnie, wpatrując się w szare, zaczerwienione od płaczu oczy. - Powiedz mi.

Lynn Wingfield

- Nie, n-naprawdę, nic. - jęknęła, poprawiając pozycję tak, by nie spaść, wraz z Ash, z tego drzewa. Przytuliła się do niej, wzdychając lekko. - Po prostu... odstawiłam leki i teraz mam doła.
Spróbowała się zaśmiać, jednak kiepsko jej to wyszło.

Ashton Glentworth

- Kochanie... - szepneła do czubka jej głowy i przesunęła palcami po linii żuchwy brunetki, zatrzymując się przy brodzie i łapiąc ją dwoma palcami. Pociagnęła lekko w górę, znów zmuszając Lynn do zadarcia głowy i nawiąznia kontaktu wzrokowego, którego druga dziewczyna najwyraźniej usiłowała uniknąć - ...'masz doła'? Tak absolutnie bezpodstawnie, hm?
Przysunęła twarz do jej twarzy, ujmując ją obiema dłońmi. Delikatnie musneła ustami jej górną wargę, po czym odsunęła się, pozostawiając jednak ręce na miejscu, na wypadek, gdyby Lynn znowu przyszło do głowy wbić wzrok w ziemię.

Lynn Wingfield

Spojrzała jej głęboko w oczy, siląc się na odwagę.
- Tak, absolutnie bezpodstawnie. - jęknęła, próbując jej przekazać, że nie chce rozmawiać na ten temat. Położyła jej dłoń na policzku. Po chwili spojrzała w dół i trochę zbladła. - Wiesz, siedzenie na drzewie to chyba nie jest moja ulubiona rozrywka.
Przykleiła się do niej mocniej, bojąc się, że zaraz spadnie.