www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Joan Wingfield

Joan westchnęła i spojrzała na zamarznięte jezioro.
- Sama nie wiem... - mruknęła. - Ja po prostu nie wiem. Najpierw znikasz na nie wiadomo ile i, co gorsza, nie wiadomo gdzie. Później, jak już raczysz się pokazać, od razu idziesz do Esaia i on dostaje w gębę. Wiesz? Mam przez to wyrzuty sumienia. Przez ciebie, bo on nic nie zrobił, a cierpi najbardziej.

Jason Scott Lee

- Dlatego Ciebie przeprosiłem...ale jego - nigdy. Wybacz, że mnie tak długo nie było w szkole, ale miałem dość spore problemy i musiałem wyjechać. Nawet nie miałem czasu się z nikim pożegnać. Od teraz może być tak jak dawniej...

Joan Wingfield

- A jeśli nie będzie? - spojrzała na chłopaka, starając się ubrać myśli w słowa. - Tego się boję. Że znowu znikniesz, że... Zmieniłeś się. Cholernie się zmieniłeś.
Znów westchnęła i zmarszczyła brwi.
- A mi naprawdę należy na Esaiowi... żeby on chociaż miał jakąś laskę... żebym miała pewność, że więcej tak nie wybuchniesz...

Jason Scott Lee

- Obiecuję, że więcej tak nie wybuchnę. A tak notabene...to co ma ten Esai, że wolisz jego ode mnie? - zapytał

Joan Wingfield

- On... po prostu jest - powiedziała. - Powiedziałam mu, że jesteś ty, że pewnie nic by z tego nie wyszło, a on dalej był. Nie poddawał się, został.

Jason Scott Lee

- Nie no, przecież to jakiś absurd. Nie widzisz, że on chce tylko nas skłócić? Bo nie może znieść tego, że jesteśmy razem? - po chwili dodał - On ci jakieś pranie mózgu zrobił.

Joan Wingfield

Joan uniosła na chwile brwi po czym odsunęła się od Jasona.
- Skoro tak myślisz... to nie wydaje mi się, żeby coś mogło z tego wyjść - mruknęła niechętnie do niego.

Marii Malacana

(popłakałam się jakto czytałam...(xD)*Ociera łze*)

Lynn Wingfield

Pierworodna córka Alana Hermana Wingfielda właśnie szła w kierunku gospody, kiedy usłyszała znajomy, bardzo podobny do swojego głos. Czysta ciekawość kazała jej zboczyć z kursu i pójść w stronę źródła, które, jak przypuszczała, mogło być jej siostrą. Jej podejrzenia potwierdziły się, gdy tylko zobaczyła swoją siostrę Joanne Aury vel Joan stojącą nieopodal jeziora wraz z wybrankiem swego serca, zwanym też Jasonem Scottem. Lysanne Aria, pieszczotliwie wołana Lynn postanowiła podejść trochę bliżej, skrywając swą obecność w krzakach. Przysłuchiwała się całej rozmowie, czując, jak wraz ze złamanym sercem jej siostry cierpi jej własne.
- Ekhm, - odchrząknęła, wychodząc z ukrycia i przyciągając na siebie uwagę dwojga nastolatków. - Mam wrażenie, że powinnam coś wytłumaczyć. Jason, wszystko źle zrozumiałeś...
W jej mózgu już naprędce kreował się plan ratunkowy dla jej siostry.

Joan Wingfield

Joan spojrzała na siostrę unosząc brwi.
- Ekhm, jestem pewna, że poradzimy sobie bez ciebie... - powiedziała niepewnie, widząc minę siostry.

Chris Weasley

Gryfon usiadł zrezygnowany na oblodzonej ławce i bezradny wsłychiwał sie w lekkie drgania gałęzi. Pozwalał by snieg moczył mu jego ubranie i nie przejmując sie mrozem siedział zgarbiony na ławce marząc o tym by cofnąć czas.
- Ale ty jesteś kretyn...- powiedział sam do siebie przypominając sobie usmiechniętą twarz Puchonki.- Zdecydowanie jesteś kretyn....

Gabriella Efron

Spacer wsrod drzew niewiele pomogl. Moze troche sie uspokoila. Postanowila jeszcze posiedziec na lawce, ale zblizajac sie do niej zauwazyla ze jest juz zajeta. "Przemkne niezauwazona." - pomyslala. Jednak zblizajac sie do lawki nie mogla sie oprzec pokusie zerkniecia na Gryfona.

Marii Malacana

-Czemu tek uważasz?-Zapytała wychodząc zza drzew-Musiałam się przejść no i prosze!Spotkałam towarzystwo z biblioteki!Chris,tak?-Zapytała

Chris Weasley

Chris drgnął niezauważenie i odruchowo się odwrócił. Zobaczył delikatną postać znajomej Puchonki i blondynkę o łagodnych oczach. Szybko pomknął do Gabrieli i nie zważajac na publiczność po prostu ją przytulił.
- Nawet mi sie nie waż obrażać!- wyszeptał do jej włosów.

Gabriella Efron

Dziewczyna gdy poczuła Gryfona przy sobie i usłyszała jego głos, rozpłakała się. Na początku próbowała się wyrwać z jego uścisku, bez skutku. Wiec tylko się wtuliła w niego i zaczęła płakać jeszcze głośniej.