www.hogwartdlanajlepszych.fora.pl

Arwen

-Uważaj, bo z takim podejściem zginiesz... Jak cię duchy zaczną nachodzić, a potem cię opętają to sobie już nie poczytasz...

Alyss Mainwaring

-W takim razie za duchy to ja bardzo dziękuję. A dlaczego niby miałabym zginąć z takim podejściem?

Arwen

-Skoro wolisz być nachodzona niż brak czytania to cię duchy będą nachodzić

Alyss Mainwaring

-Chyba już jednak wolę nie czytać, niż mieć z nimi do czynienia.

Arwen

-To nie czytaj

Alyss Mainwaring

-Nie- pokręciła głową, krzywiąc się.- Jeszcze mnie duchy nie zaczęły nawiedzać.

Arwen

-Ale zaczną, uwierz... Odstaw książki, a nie będą... Chyba że lubisz być opętana

Alyss Mainwaring

-Zabrzmiało to trochę jak groźba, ale szczerze w to wątpię, bo czytam od kilku lat i nic mi nie jest.

Arwen

-Tyle że to właśnie przychodzi po pewnym czasie. Wtedy kiedy człowiek jest pewny, że nie umie żyć bez czytania. Wtedy przychodzą duchy, mary, widma... I Cię zaczynają nawiedzać. Nie wiesz co się z Tobą dzieje. Zmieniasz się nie do poznania, nie tylko pod względem wyglądu, ale i charakteru... A potem przychodzi taki moment kiedy już nie umiesz żyć, bo widna Tobą zawładnęły, abyś się stoczyła. I się tak staczasz. Daleko od swojego celu i lądujesz daleko od swojego życia. Jesteś na wpółmartwa. I nagle sobie uświadamiasz, że ten świat nie ma sensu, że musisz dojść do świata o którym czytasz, ale jak się tam dostać? Dostać się można tylko w jeden sposób. Można się uśmiercić i wtedy trafić tam gdzie się pragnie... Ale takie jest tylko wrażenie. Jesteś wśród duchów, wśród strachów mieszkających w ciemnościach i mroku... Jesteś jednym z Nich... I nic na to się potem nie da poradzić. Straszysz dzieci śpiewając im Ja jestem pustka, ja jestem mrok, ja jestem wiatr co rozwiewa ci włos... czy Ja jestem cieniem co księżyca blask, mąci bo chce usłyszeć twój wrzask- spojrzała na Alyss pustym wzrokiem.- Trafisz do zaświatów, będziesz sama duchem, widmem i strachem dzieci z dzieciństwa- uśmiechnęła się jadowicie widząc, że dziewczyna się boi.- Efekty czytania, efekty nawiedzenia... Lubisz być nawiedzona to nią bądź, ale nie zdziw się gdy naprawdę będzie tak jak mówię... Będziesz trupem, widmem, cieniem, wiatrem, strachem...

Alyss Mainwaring

Alyss wystraszona tym co usłyszała spojrzał niepewnie na książkę w swoich dłoniach, a następnie na te poustawiane na półkach. Analizowała w głowie słowa Arwen.
-Mówisz takk jakbyś to przeżyła, albo co najmniej była świadkiem jak komuś się to stało- odezwała się po dłuższej chwili. Próbowała siebie samą przekonać, że to wszystko to nonsens, ale nie do końca potrafiła.

Arwen

Zaśmiała się cicho.
-Byłam przy tym. Nawiedza mnie to teraz. Nawiedza mnie ten duch... Widziała komu i jak się komu to przytrafiło...- mówiła chodząc wokół stołu i obserwując uważnie Alyss.- To samo od lat już nie kręci tak i spowszedniał mi ten bojaźliwy wrzask... - śpiewała cicho.- I jeszcze coś co dręczy dziś mnie nieznana pusta dziwny głód markotno tak i tęskno mi jest za czymś co gdzieś jest lecz nie tu- Pochyliła się tak, aby spojrzeć dziewczynie w oczy.- Słyszę te piosenki od kilku lat... Śpiewane przez DUCHA!

Alyss Mainwaring

-I to wszystko od książek? Może zatarła jej się granica między fikcją, a rzeczywistością?- zasugerowała. Cały czas wszystko analizowała w głowie i zaczęła poważnie wątpić w to, że jej to grozi.

Arwen

-Od książek. Od każdych... Nie, nie zatarła mu się granica między fikcją, a rzeczywistością. W książkach jest potężna magia. W każdej. W każdej książce zamieszkuje duch bądź duchy, które potem cię opętają. Nie wierz jeśli nie chcesz...- powiedziała. Wiedziała, że Alyss nadal się boi.-Tylko uważaj, bo się przekonasz o prawdzie zbyt późno...

Alyss Mainwaring

-Nie mam wątpliwości, że drzemie w nich magia- jej głos drżał, więc odchrząknęła próbując nad tym zapanować-ani że zamieszkują w niej duchy, ale tylko takie... takie w przenośni- dokończyła z prawie nie wyczuwalnym już drganiem w głosie.

Arwen

-Chcesz dowodu, że prawdziwe duchy?- zapytała. Złapała pierwszą lepszą książkę z półki. Pogodna bajeczka dla dziedziaczków. Otworzyła ją i coś mruknęła pod nosem. Jakieś imię. I z książki wylazł dusz... albo potwór. Był straszny. Miał 13 głów, pięć łap, zionął ogniem i zamiast ogona miał 13 węży.- Proszę, oto Bucyfał. Dziecięca zmora, która mieszka pod łóżkiem.